Переводила я – неизменный болельщик и по совместительству жена Перевод был адаптирован к русскому языку, некоторые фразы дополнены со слов рассказчика. Для тех, кому интересно, оригинал в конце. Итак, поехали!
Вначале хочу рассказать немного предыстории. Узнав в 2015 году, что Ironman приходит в Турцию и организует старт, решил сразу зарегистрироваться. На тот момент шоссейника не было, как и представления «с чем это едят», только на картинках видел. Пришлось сразу купить (апрель, 2015) и в октябре того же года стартовал на нем на Gloria Ironman 70.3, Turkye. В следующем году я также участвовал в местных стартах, организуемых Турецкой Федерацией по триатлону (олимпийки в основном), после которых снова принял участие в «полужелезке» здесь же в Турции, после чего решил повысить уровень сложности и зарегистрировался на полную дистанцию в Австрии, организуемую 04.08.2017. Тренировки планировал начать в январе 2017. К тому моменту умудрился потолстеть на несколько кг и весил рекордные для себя 79 кг. В январе полностью отказался от сахара и сахаросодержащей продукции и начал тренировки. Составил себе план, общей целью которого были длительные тренировки во второй зоне и один выходной в неделю. Прозанимавшись 4 недели, сбросил 3 кг. Хороший темп, думал я, но внезапно все пришлось бросить, потому был отобран участником 40-дневной национальной исследовательской экспедиции в Антарктику. На небольшом исследовательском судне, которое было арендовано для проведения экспедиции, тренировки были не возможны (см. фото). Даже в полный рост стоять порой было негде, а Южные воды Атлантики довольно суровые, все время качало так, что 90% участников не отходили от туалета )
">">
">
http://www.trifind.com/blog/2017/07...). Конечно такое зрелище настрой пошатнуло, пришлось активно концентрироваться на гонке, чтоб дурные мысли в голову не лезли.
Т2: оставил велосипед и взял красный пакет. На этот старт выбрал самые любимые кроссовки: вес 88 гр, перепад «носок-пятка» 0 см, как будто сделаны из бумаги (Saucony, Endorphin racer), мое личное предпочтение.
">">
">
http://www.trifind.com/blog/2017/07.... Bu bisiklette moralimi baya bozdu fakat yarışa odaklanıp devam ettim.
Bisikletin mesafesi t2'ye vardığım zaman 178.2km gösteriyordu 6:11 de bisiklet bitmişti. Toplamda 1800m tırmanmıştım ve parkurdan çok zevk almıştım dağlar ve ormanlar çok güzeldi(foto bisiklet). Aerobarlari yarıştan 3 hafta önce taktığım ve yeterli antremanı yapmadığım en önemlisi bike fit yaptırmadığım için sol omzum sonlara doğru bıçak batarmış gibi ağrıdı.
T2: bisikletimi bıraktım ve koşu çantamı aldım. Burada yazmak istiyorum ayakkabı seçerken gerçekten sevdiğim ve daha önce iki 70.3 te kullandığım gerçekten sevdiğim bir ayakkabıyı seçtim (foto 88gr ) Benim kendi tercihim. Drop 0mm kağıt gibi bir ayakkabı. Tabiki çorap ile birlikte kullanıyorum. Yarış sonun ayaklarımda hiç yara olmadı parmaklarım ve tırnaklarım sağlam. T2'yi terk etmem 5dk aldı. Koşuya hızlı başlayamadım ilk kilometreler 6dk/km civarinda oldu ve Ivanin dediği aklıma geldi bütün istasyonlarda yürü ve beslen sonrasında koş sürekli koş ironman yürüme yeri değil. İlk istasyonda yürüdüm ve su jel ne varsa aldım. İlk 5k tempom düzene girdi çok hızlı koşamıyordum ama ivanin bana yazdığı süreyi çıkardığıma emindim. İlk ve son kez tuvaleti işemek için 7km civarindaki beslenme istasyonunda bulunan kutu tuvalette yaptim. Tanrim çok kötü kokuyordu ve inanılmaz pisti....
Sonrasinda sadece 200m ilerisinde kapali ve temiz tuvaletlerin olduğunu görmek baya bir üzücü oldu. Ikinci turda aynı tuvaleti kullanmak istiyen birine 200m sonra temiz tuvalet var bunu es geçin dedim.
Omzumun acısını azaltmak için soğuk sulu süngeri omzuma koydum ve koşu boyunca süngeri değiştirerek omzumun acısını dindirdim. 12.km deki istasyonda kafamı buz dolu kovaya soktum ve sonrasinda sanki hiç yarışmamışım gibi bir enerji ile 21km ye kadar gittim. İlk 21kmlik tur 2:10 gibi bitmişti ve ben ayni hızla gidebileceğimi düşünüyordum. Kendimi kötü hissetmiyordum. Bu arada eşimi iki defa gördüm bana süper moral oldu. Koşarken tanıdığım insanları görmek çok iyiydi. Hep birbirimize destek olduk. Ikinci 21k uzun olacaktı tahminimden daha yavaş gittim. 2:30 saat sürdü. Buz banyosunu bir kaç kere daha yaptim ama 34km den itibaren yavaşlamıştım 8dk/km lere kadar düştüm. Sonrasinda 38. km den itibaren kendimi gerçekten dinç hissettim az kalmıştı şehrin içine girip çıkıyorduk ve bitiyordu. 5:30dk/km ye kadar indim ve uçarcasına bir finiş ile çok mutlu bitirdim. Fazlasıyla enerjik hissediyordum :) alkolsüz biramı içtim. Ironman bitmişti ilk düşüncem o kadar da zor olmadı oldu :) 12:36 dk süren kendinimle baş başa olduğum bu zevkli ve acılı yarış bitmişti. Koşarken aaaa daha en az 4 saat var dediğim anın üstüne 4:41dk marathon koşmuştum. Beni hiç yanlız bırakmayan eşimi buldum bisikletimi alıp otele döndük.
Yarış sonrasi: her şey çok güzel geçmişti. Çok kötü bir ağrım yoktu ve kendimi gerçekten iyi hissesiyordum. Kona slot törenini izledik ve o anda eşimden bir gün ben de full ironman yapacağım cümlesini duydum :) bakalım durum ne olacak. Bu sefer ben ona destek olacağım.